Araştırma, erken çocukluk eğitiminde etkili olan eğitim akımlarını ve erken çocukluk öğrenme modellerine kaynaklık eden eğitim yaklaşımlarını, çocuk gelişimci adayların görüşlerine göre incelemek üzere, 2018-2019 güz yarıyılında, İstanbul’da bir vakıf üniversitesinde yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu otuz yedi çocuk gelişimi lisans bölümü son sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Yılmaz, Altınkurt ve Çokluk (2011) tarafından geliştirilen “Eğitim İnançları Ölçeği (EİÖ)” kullanılmıştır. Bununla birlikte katılımcılardan, kişisel bilgi formu vasıtasıyla “en etkili erken çocukluk eğitim yaklaşımı hangisidir?” ve “eğitimcinin en etkili olduğu erken çocukluk eğitim yaklaşımı hangisidir?” sorularını cevaplamaları istenmiştir. Verilerin çözümlenmesinde betimsel istatistikler kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, katılımcıların en yüksek katılım gösterdiği boyut varoluşçuluk boyutu olmuştur. Katılımcılar bu boyut çerçevesinde, öğrenenlerin bireysel farklılıklarına en fazla önem atfeden, öğrenme süreçlerinde özgürlüğü vurgulayarak bilgiye ulaşmada sezgiye ve yaratıcılığa önem veren, eğitimi kendini keşif süreci olarak gören, öğretmeni ise öğrenme sürecini kolaylaştıran bir rehber olarak konumlandıran bir eğitim akımını tercih etmişlerdir. Bu boyutu sırası ile ilerlemecilik, daimicilik, yeniden kurmacılık alt boyutları takip etmiştir. Öğrenme sürecinde öğretmen ve konu merkezli, katı kuralların ve disiplinin esas olduğu ve ödül-ceza temelli Esasicilik alt boyutuna katılım olmamıştır. Katılımcı görüşlerine göre gerek eğitimin etkililiği gerekse eğitmenin etkinliği açısından en etkili eğitim yaklaşımı Montessori yaklaşımıdır. Katılımcılar bu görüş çerçevesinde, eğitimle kendi kendine yeten ve kendini yönlendirebilen, otonom bireyler yetiştirmeyi hedefleyen, deneyim ve değer temelli, öğretmeni gelişim ve öğrenme hızına göre öğrenene rehberlik eden bir kolaylaştırıcı olarak kabul eden eğitim yaklaşımı tercih etmektedir.
Anahtar Kelimeler: Eğitim Felsefesi, Öğrenme Modeli, Çocuk
|
