Giriş ve Amaç: Dünya çapında epidemik seviyeye ulaşan obezitenin prevelansının artmasında yeme bağımlığının rolü giderek ilgi çekmektedir. Yapılan çalışmalarda lise ve üniversite öğrencilerinin yeme bozukluğu açısından yüksek riskli gruplar arasında olduğu gösterilmektedir. Ancak Türkiye’de ergenlerin yeme bağımlılığı ve yeme bağımlılığını etkileyen faktörleri inceleyen çalışma sınırlıdır. Lisans düzeyinde sağlık eğitimi alan ve mesleki hayatları boyunca topluma yönelik sağlık eğitimi verecek, rol modeli olacak, toplumu bilinçlendirecek olan hemşirelerden öncelikle kendilerinin sağlıklı davranış biçimi göstermeleri beklenmektedir. Geleceğin sağlık profesyonelleri olan hemşirelik öğrencilerinin yeme bağımlılığı konusundaki mevcut durumlarının saptanmasının verecekleri bakım hizmetinin kalitesi açısından önemli olduğu düşünülmektedir. Bu nedenle bu çalışmada, hemşirelik öğrencilerinde yeme bağımlılığı ve etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntem: Çalışma, bir devlet üniversitesinde, Şubat-Mart 2021 tarihleri arasında, çalışmaya katılmayı kabul eden 132 hemşirelik öğrencisi ile yapıldı. Veriler Sosyodemografik Veri Formu ve Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği ile Office 365 programında hazırlanan anket formu ile internet üzerinden toplandı. Araştırmada elde edilen veriler SPSS for Windows 22.0 programı kullanılarak analiz edildi. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemleri olarak sayı, yüzde, ortalama, standart sapma kullanıldı. Yeme Bağımlılığının kesikli değişkenlerle karşılaştırılmasında ki-kare analizi, sürekli değişkenlerle karşılaştırılmasında t-testi kullanıldı.
Bulgular: Öğrencilerin yaş ortalaması 19,61±1,23 olup, BKİ ortalaması 22,68±3,98 olarak saptandı. Hemşirelik öğrencilerinin %13.4’ünde yeme bağımlılığı olduğu belirlendi. Öğrencilerin yeme bağımlılığını etkileyen değişkenler incelendiğinde; yaş (p=0,06), cinsiyet (X2=0,578; p=0,323), BKİ (p=0.21) internet ortamında sürekli görüşülen arkadaş ortamının olup olmaması, internet kullanma sıklığı (X2=1,456; p=0,238) ve nedeni (X2=0,532; p=0,766), ve internette yiyecek reklamlarının yiyecek tüketimine etkisi (X2=0,721; p=0,275>0.05) ile yeme bağımlılığı arasında ilişki saptanmadı (p>0.05). Bununla birlikte, yeme bağımlılığı olanların %55,6 sının reklamların yiyecek tüketimini etkilediğini, %88,9’nun ise her gün internete girdiğini belirtmesi dikkat çekici bulundu.
Sonuç: Araştırmada yeme bağımlılığı olan öğrencilerin yüzdesi düşük bulundu. Bu sonuç sağlık alanında eğitim gören öğrencilerinin sağlıklı beslenme konusunda farkındalıklarının olduğunu düşündürmektedir. Ayrıca, YB üzerine yapılan araştırmalarda yeme bağımlılığı oranının bu araştırma ile benzer bulunduğu saptanmıştır. Yeme bağımlılığı yüzdesinin %13 ile temsil oranını sağladığı kabul edilerek diğer tanımlayıcı değişkenlerle karşılaştırılmış ve anlamlı ilişkilere rastlanılmamıştır. Elde edilen bulgular öğrenciler hakkında yeme bağımlılığına ilişkin mevcut durumu ortaya koymaktadır. Öğrenciler üzerinde sonraki araştırmacılara örneklem içerisinde yeme bağımlılığı düzeyine ilişkin temsil oranının düşük olabileceği düşünülerek daha fazla örneklem grubuyla yeme bağımlısı daha fazla kişiye ulaşması ve diğer değişkenlerle ilişkisinin araştırılması önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Hemşirelik, öğrenci, beslenme, yeme bağımlılığı
Anahtar Kelimeler: Hemşirelik, öğrenci, beslenme, yeme bağımlılığı
|
