Amaç: Hipoterapinin serebral palsili çocuklarda üst ekstremite fonksiyonelliği üzerine etkisini değerlendirmek amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: 4 – 16 yaş arası serebral palsi tanısı almış ve el becerileri sınıflandırma sistemine göre (MACS) 1-2-3 veya 4 seviye olan ……. çocuk, randomize kontrollü çalışmaya dahil edildi. Çocuklar hipoterapi ve nörogelişimsel tedavi (NDT) grubu olarak ikiye ayrıldı. Hipoterapi grubuna haftada 2 gün, günlük 20 dakika hipoterapi; NDT grubuna 8 hafta boyunca haftada 2 gün, günlük 45 dakika fizyoterapi seansı uygulandı. Gövde kontrolünü değerlendirmek için Gövde Kontrol Ölçüm Skalası (TCMS), el fonksiyonlarını değerlendirmek için ABILHAND-Kids anketi, el becerilerini değerlendirmek için Moberg Toplama Testi, kaba el becerisini değerlendirmek için Kutu ve Blok Testi kullanıldı. Değerlendirmeler tedavi öncesinde ve 8 haftalık tedavi sonrasında yapıldı.
Sonuç: 8 haftalık müdahale sonrası hipoterapi grubunda yalnızca Abilhand-kids anketinde (mean: 26, SD 4,4, p1=0,018) anlamlı artış görülürken iki müdahale grubu karşılaştırıldığında TCMS, Moberg Toplama testi, Kutu ve Blok testi ve GMFM-88 anketlerinde herhangi bir anlamlı artış görülemedi. Hipoterapi grubunda gövde kontrolünün üst ekstremite fonksiyonelliği ile ilişkisine bakıldığında tedavi sonrası uygulanan TCM testiyle Tahta Kutu ve Blok Testi, Abilhand Testi, Moberg Pick up Testi arasında anlamlı ilişki bulamazken TCM testiyle GMFM 88 arasında pozitif yönde orta düzeyde anlamlı bir ilişki bulunmaktadır (r=0,715; p=0,030).
Tartışma: Hipoterapinin üst ekstremite fonksiyonelliği üzerine etkisini değerlendiren daha fazla çalışma yapılmasını ve ileride geniş katılımcı kitle üzerinden yürütülmesi daha farklı sonuçlara yol açabilir.
Anahtar Kelimeler: Hipoterapi, Serebral Palsi, Fonksiyonellik
|
